Kontakt
Msze święte
Niedziele:
07:00
09:00
10:30
16:00
Msze św. w dni robocze:
06:30
Historia parafii
Pierwsza historyczna wzmianka o Łękawicy pojawia się w r. 1344 w dokumencie króla Kazimierza Wielkiego, który potwierdza Spicymirowi, założycielowi Tarnowa, przywileje odnoszące się do miasta i przylegających do niego wsi. Parafia w Łękawicy należy do najstarszych w regionie tarnowskim. Z dokumentów kościelnych wynika, że istniała już w pierwszej połowie XIV wieku. Z tego też czasu pochodzi kamienny kościół pw. Św. Mikołaja, którego fundamenty i ściany dotąd istnieją i są widoczne w konstrukcji obecnego kościoła. W roku 1559 Łękawicę przyłączono do kolegiaty (dziś katedry) w Tarnowie, a na miejscu utworzono wikarię, obsługiwaną przez wikariuszów kolegiackich. W roku 1701 przy łękawickim kościele znowu zamieszkał proboszcz a Łękawica odzyskała już na stałe prawa parafii. Od czasów średniowiecznych aż do roku 1980 do parafii łękawickiej należała także Trzemesna.Stary kościółek z kamienia służył wspólnocie parafialnej bez większych zmian przez prawie sześćset lat. W latach 1907-1909 został staraniem ks. proboszcza Pawła Wiatra (1901-1916) powiększony do obecnego stanu, przy wykorzystaniu istniejących murów. W czasie I wojny światowej wykonano kute w metalu ogrodzenie kościoła. Pracowały przy nim głównie kobiety, gdyż mężczyźni przebywali wówczas na froncie. W roku 1925, za proboszczowania ks. Józefa Klocha (1917-1932) wybudowano stojącą po dziś dzień dzwonnicę i sprowadzono trzy dzwony ze znanej włoskiej odlewni dzwonów w Udine. W 15. rocznicę odzyskania niepodległości, 12 listopada 1933 r., odsłonięto obok kościoła pomnik ku czci 66 mieszkańców parafii poległych na różnych frontach I wojny światowej. Pomnik wzniesiono z inicjatywy ks. proboszcza Feliksa Kokoszki (1932-1945). Jego dziełem był także wzniesiony w latach 1934-1935 dom parafialny oraz wysokiej jakości witraże, zdobiące kościół parafialny po dziś dzień. Fundowane przez parafian, zostały wykonane w 1940 r. przez firmę Żeleńskiego z Krakowa. W roku 1956, w trzechsetną rocznicę ślubów Jana Kazimierza, za ks. proboszcza Adolfa Pacochy (1947-1960) artysta Paweł Mitka wymalował kościół w stylu ornamentalno-figuralnym, a w r. 1957 odnowiono wszystkie ołtarze. W roku 1962, za ks. proboszcza Józefa Pochronia (1961-1973) wprowadzono do kościoła centralne ogrzewanie. Ks. Pochroń zatroszczył się również o soborowy wystrój prezbiterium. Nowy ołtarz „twarzą do ludu” został konsekrowany 8 VII 1973 r. przez bpa Piotra Bednarczyka. Kolejny ks. proboszcz, Stanisław Nowak (1973-1986), artysta malarz, autor licznych obrazów i twórca polichromii w wielu kościołach diecezji tarnowskiej, wzniósł na cmentarzu kaplicę, która – powiększona przez jego następcę – nosi miano kościoła cmentarnego pw. Miłosierdzia Bożego. Zbliżający się Wielki Jubileusz Odkupienia Roku 2000 stał się dla ks. Andrzeja Lachowicza, proboszcza w Łękawicy od 1986 r., natchnieniem do najbardziej gruntownej restauracji kościoła parafialnego od czasów jego powiększenia na początku XX wieku. Nie można było jednak zaczynać pracy bez wcześniejszego odwodnienia kościoła, osuszenia murów i gruntownej restauracji nadwątlonego dachu. W roku 1995 wymieniona została spróchniała konstrukcja dachowa wraz z wieżą. Dotychczasowa dachówka zastąpiona została poliestrową blachodachówką fińską. Świątynia zaczęła swym wyglądem przyciągać oczy. Kolejny ks. proboszcz, Stanisław Nowak (1973-1986), artysta malarz, autor licznych obrazów i twórca polichromii w wielu kościołach diecezji tarnowskiej, wzniósł na cmentarzu kaplicę, która – powiększona przez jego następcę – nosi miano kościoła cmentarnego pw. Miłosierdzia Bożego. Do ołtarza głównego wrócił – na odpust 1998 r. – uratowany przed zniszczeniem i zakonserwowany obraz Św. Mikołaja z 1782 r., który zdobił dawny kościół w Łękawicy. Wstawiennictwo Św. Patrona, wzywanego słowami: „Św. Mikołaju, miej w opiece nas i dobytek nasz” zapewniało przychylność Bożej Opatrzności na żmudny remont wnętrza Świątyni, rozpoczęty w grudniu 1999 r. Odnowione zostały w pierwszej kolejności ołtarze Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej, ołtarz główny oraz ołtarz Św. Józefa w kaplicy bocznej. W ołtarzu głównym zaczął królować z krzyża Chrystus, jedyny Zbawiciel świata, a Św. Mikołaj Patron zbliżył się w geście błogosławieństwa do swych czcicieli.