Kontakt
Msze święte
Niedziele:
07:00
10:30
16:00
Msze św. w dni robocze:
07:00
Historia parafii
Wioska Niedzieliska jest osadą dość starą, bo istniała jeszcze przed Szczurową, do której się dołączyła jako część składowa parafii pod wezwaniem św. Bartłomieja Apostoła. Niedzieliska należały początkowo do parafii w Radłowie a przed 1529 r. włączono Niedzieliska do parafii w Szczurowej. W roku 1868 zbudowano w Niedzieliskach drewnianą kaplicę, obdarzoną przywilejem odprawiania Mszy św. prywatnych. W latach 1928-1931 wybudowano nową kaplicę murowaną, na której cegłę ofiarował baron Gőtz, właściciel Okocimia. Był to kościół jednonawowy, murowany z cegły, pokryty blachą pod wezwaniem św. Feliksa papieża i męczennika. Kościół miał 21 m. długości, 11 m. szerokości, pokryty był blachą, bez wieży. Kościół posiadał 7 witraży kształtu gotyckiego. Tabernakulum było drewniane. Obok kościoła znajdowała się mała murowana kapliczka ze studzienką wewnątrz. Obok ogrodzenia wzdłuż szosy znajdowała się figura św. Stanisława Bpa i męczennika, obok krzyż Misyjny i krzyż Odkupienia. Obraz św. Feliksa namalował w 1934 r. Władysław Duda. Poświęcenia tej kaplicy dokonał w 1931 r. proboszcz ze Szczurowej, ks. kanonik Bartłomiej Harbut. Z opowiadań wnioskujemy, że dużo serca, pracy i starań włożyli w odbudowanie i wyposażenie kaplicy ówcześni mieszkańcy Niedzielisk. Kościół zbudowany według projektu architekta Henryka Kotry. Główne elementy wyposażenia świątyni, tj. ołtarze, ambonę, chrzcielnicę wykonał w latach 1932-1934 Stanisław Giemza. W ołtarzu bocznym został zawieszony obraz św. Józefa, wykonany przez Kazimierza Puchałę w 1939 r. Do największych dobrodziejów i ofiarodawców kaplicy trzeba zaliczyć Agnieszkę Mundała, która swoim zaoszczędzonym groszem ufundowała krzyż na wieżę kościelną wraz z dzwonem, ambonę, konfesjonał, wieczną lampę wraz z balaskami, a w 1933 r. piękną monstrancję w kształcie słońca. Małgorzata Pawelczak ufundowała figurę Matki Bożej Królowej z Dzieciątkiem Jezus na ręku do drewnianej kaplicy za ks. Walentego Dudki w 1905 r., którą w 1958 r. odnowiła i odmalowała Maria Bieżychudek wraz z mężem Władysławem, fundując równocześnie pancerne tabernakulum. Ołtarz Wielki wraz z obrazem patrona kaplicy św. Feliksa I papieża i męczennika ufundował w 1934 r. Franciszek Czachor, syn Józefa i Agnieszki.Do ołtarza bocznego figurę Najświętszego Serca Jezusowego ufundował Stanisław Wiatr w 1936 roku. Do drugiego bocznego ołtarza obraz św. Teresy od Dzieciątka Jezus wraz z małym żyrandolem ofiarowali Helena i Tomasz Czachorowie w 1952 r. W 1937 r., podczas wizytacji kanonicznej parafii Szczurowa, ówczesny ordynariusz diecezji tarnowskiej Ks. Bp Franciszek Lisowski zezwolił na pozostawienie w kaplicy w Niedzieliskach Najświętszego Sakramentu oraz udzielił przywileju odprawiania w kościele jednej Mszy św. w ciągu miesiąca. W 1939 r. wybudowano staraniem parafian murowaną, parterową plebanię, aby można było starać się o utworzenie samodzielnej parafii. Majstrem murarskim przy budowie plebanii był Stanisław Lechowicz z Włoszyna. 5 października 1941 r. utworzono w Niedzieliskach tzw. Rektorat, przydzielając do niego duszpasterza. Ówczesny rządca diecezji ks. Bp Edward Komar – Administrator Apostolski w liście wydanym z okazji tej uroczystości pisał: Kochani Mieszkańcy Niedzielisk! Duchem jestem wśród Was w tej uroczystej chwili… z głębi serca gratuluję Wam dzisiejszej uroczystości… Niech dzięki serdeczne i chwała Boża rozbrzmiewają odtąd nieustannie jak długo Niedzieliska stać będą, jak długo parafia istnieć będzie – przez pokolenia i pokolenia. To jedno uczucie, które ożywia mą duszę w tej chwili: uczucie najgorętszej, bezgranicznej wdzięczności ku Panu Bogu; A drugie? Głębokiego uznania, pochwały i serdecznej wdzięczności dla Was, kochani Mieszkańcy Niedzielisk. Znane nam są Wasze zabiegi, trudy, wysiłki, ofiary, jakich nie szczędziliście by wybudować Kościół-mieszkanie dla Pana Jezusa, naszego Pana i Króla – by zapewnić mieszkanie i utrzymanie dla Jego sługi a Waszego Pasterza. Pan Bóg to wszystko policzył i Aniołom swoim w Księdze Waszego Żywota zapisać kazał. Na koniec pełen gorących uczuć wdzięczności ku Panu Bogu i ku Wam, kochani Parafianie Niedzielisk, klękam przed Jezusem Eucharystycznym i biorę w pokorze najgłębszej błogosławieństwo z Jego Najsłodszego Serca ,przekazując je Wam wszystkim, a szczególnie tym, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do budowy Kościoła i stworzenia warunków dla mającej powstać parafii Pierwszym Rektorem Kościoła w Niedzieliskach był Ks. Kanonik Józef Barszcz. Mianowany 1 września 1941 r. Za jego duszpasterzowania założono cmentarz parafialny. Zezwolenie na to przedsięwzięcie udzieliły niemieckie władze okupacyjne 18 marca 1942 r. Cmentarz został poświęcony 7 VI 1941 r. przez proboszcza ze Szczurowej. 4 września 1947 r. Ks. Józef Barszcz został przeniesiony do Tuchowa, a zmarł 29 września 1972 r. w Domu Księży Emerytów w Tarnowie. Został pochowany na cmentarzu w Padwi. Następcą był Ks. Kanonik Władysław Kułakowski, były proboszcz parafii Batiatycze, kapłan wygnaniec z archidiecezji lwowskiej. W aktach Archiwum Państwowego w Krakowie oddział w Bochni zachowała się charakterystyka wspólnoty sporządzona na wniosek Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie (pismo wicestarosty powiatowego Wiktora Jankowskiego do Kazimierza Goedla, kierownika Referatu Społeczno-Politycznego w Brzesku z dnia 27 VIII 1949 r): „Na terenie tej parafii istnieją organizacje kościelne, jak Rada Parafialna, która liczy 6 członków, Żywy Różaniec – 150 członków. Organizacje te nie pracują społecznie, a jedynie wykonują praktyki religijne. Nastawienie organizacji kościelnych do obecnego ustroju nie jest wrogie. Sporów i zajść nie zanotowano. (StPBrz 31 – pozostawiono oryginalną pisownię)”. Pierwszym Rektorem Kościoła w Niedzieliskach był Ks. Kanonik Józef Barszcz. Mianowany 1 września 1941 r. Za jego duszpasterzowania założono cmentarz parafialny. Zezwolenie na to przedsięwzięcie udzieliły niemieckie władze okupacyjne 18 marca 1942 r. Cmentarz został poświęcony 7 VI 1941 r. przez proboszcza ze Szczurowej. 4 września 1947 r. Ks. Józef Barszcz został przeniesiony do Tuchowa, a zmarł 29 września 1972 r. w Domu Księży Emerytów w Tarnowie. Został pochowany na cmentarzu w Padwi. Następcą był Ks. Kanonik Władysław Kułakowski, były proboszcz parafii Batiatycze, kapłan wygnaniec z archidiecezji lwowskiej. W aktach Archiwum Państwowego w Krakowie oddział w Bochni zachowała się charakterystyka wspólnoty sporządzona na wniosek Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie (pismo wicestarosty powiatowego Wiktora Jankowskiego do Kazimierza Goedla, kierownika Referatu Społeczno-Politycznego w Brzesku z dnia 27 VIII 1949 r): „Na terenie tej parafii istnieją organizacje kościelne, jak Rada Parafialna, która liczy 6 członków, Żywy Różaniec – 150 członków. Organizacje te nie pracują społecznie, a jedynie wykonują praktyki religijne. Nastawienie organizacji kościelnych do obecnego ustroju nie jest wrogie. Sporów i zajść nie zanotowano. (StPBrz 31 – pozostawiono oryginalną pisownię)”. W następnym roku poświęcono obraz Ukrzyżowanego Chrystusa, namalowany przez prof. Adolfa Chylę z Krakowa. Obraz został ufundowany przez Józefę Gnatek z Chicago. Kilka rodaczek odwiedzających kraj zakupiło w 1959 r. płaskorzeźby Drogi Krzyżowej – poświęcone 13 marca 1960 r. W 1962 r. z funduszu rodaków sprawiono posadzkę do kościoła oraz wybudowano metalową dzwonnicę. Pani Katarzyna Prus z Chicago ufundowała duży obraz Matki Bożej Częstochowskiej, jako dar z okazji tysiąclecia Chrztu Polski oraz dywanpod ołtarz główny. Pani Anna Zdunek ufundowała obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. 16 lipca 1967 r. zmarł ks. Józef Czachor, rodak z Niedzielisk, wyświęcony na kapłana w maju 1953 r. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył Bp Ordynariusz Jerzy Ablewicz. 4 i 5 marca 1969 r. parafia przeżywała uroczystość nawiedzenia kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Na uroczystościach był obecny ks. Bp Piotr Bednarczyk. W czerwcu 1969 r. w czasie odpustu parafialnego przeżywano 25 – lecie kapłaństwa ks. Stanisława Augustyna. Uroczystość zaszczycił swoja obecnością ks. Bp Piotr Bednarczyk. W dniach 30 i 31 marca 1974 r. parafia przeżywała wizytacje kanoniczną, która przeprowadził ks. Bp. Józef Gucwa. W roku 1967 powiększono cmentarz parafialny. Z funduszów Klubu został ogrodzony siatką, a z frontu metalowym parkanem. W roku 1968 Parafia otrzymała w darze organy elektryczne firmy Hammond. Te wszystkie dary dla Parafii świadczyły o zrozumieniu jej potrzeb, wielkiej ofiarności i życzliwości do wioski i Kościoła. Dotychczasowy kościół był właściwie kaplicą niedostosowaną do wymogów duszpasterstwa parafialnego – brakowało przedsionka, odpowiedniej zakrystii, pomieszczenia na sprzęt liturgiczny. Strop kościoła był prowizoryczny, wciąż pękał i groził zawaleniem – dlatego też pomyślano o remoncie i rozbudowie kościoła. W roku 1972 władze diecezjalne umieściły tę sprawę w planie budownictwa sakralnego. Po wielu staraniach władze rządowe okazały zrozumienie i w listopadzie 1974 r. uzyskano zezwolenie na rozbudowę kościoła. Kilka rodaczek odwiedzających kraj zakupiło w 1959 r. płaskorzeźby Drogi Krzyżowej – poświęcone 13 marca 1960 r. W 1962 r. z funduszu rodaków sprawiono posadzkę do kościoła oraz wybudowano metalową dzwonnicę.