Kontakt
Msze święte
Niedziele:
05:30
07:00
08:30
10:00
11:30
14:00
18:00
20:00
Msze św. w dni robocze:
06:00
06:30
07:00
18:00
Historia parafii
Historia parafii urzeczywistnia się zawsze w kontekście historii miejscowości. W źródłach historycznych jest m.in. wzmianka, że w XIII w. na obrzeżach Tarnowa od strony wschodniej tzw. Przedmieście Mniejsze łączyło się ze wsią Grabówka. Podmiejskie wsie rozwijały się proporcjonalnie do rozkwitu miasta. Wiadomo, że w XVI w. był na grabówce co najmniej jeden młyn, a w XVII przeniesiono tu szpital z placu Św. Ducha na Burku. Od tego czasu historycy notują wzrost zaludnienia i znaczne ożywienie handlu, a w 1846 r. wieś Grabówka wraz ze Strusiną, Zabłociem i Terlikówką zostały dołączone do Tarnowa, stanowiąc jedną gminę. Nowa dzielnica rozrastała się, powstają nowe budynki, ulice, dzisiejsza ulica Widok nosi nazwę nadaną w 1880 roku. Powstają ośrodki handlu, w 1874 r. powołana zostaje szkoła ludowa pospolita męska im. Stanisława Staszica, a następnie również żeńska. W 1901 powstaje ochronka św. Stanisława dzięki staraniom książąt Romana i Eustachego Sanguszków oraz Księdza Stanisława Walczyńskiego. W ołtarzu kaplicy zakładu tego domu prowadzonego przez Siostry Felicjanki, umieszczony został obraz – płaskorzeźba Najświętszego Serca Jezusowego. W obecności tego obrazu i oddawania czci Bożemu Sercu w kaplicy na Grabówce, można dopatrzyć się zamysły Bożej Opatrzności i wpływu na wybór tytułu dla mającego powstać w dzielnicy kościoła zbudowanego staraniem bł. Romana Sitki. NSPJ_stary_01Powstanie nowych szkół, instytucji oświatowych, spółek budowlanych, wypływało z potrzeb mieszkańców i rozwija się sukcesywnie do II wojny światowej. Opis powyższy przedstawia w skrócie ramy administracyjne i społeczne rejonu, na którym obecnie stoi kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Mieszkańcy tej dzielnicy należeli do parafii kolegiackiej, która w 1786 roku otrzymała tytuł Katedry. Parafia katedralna była bardzo rozległa, obejmowała znaczną część miasta: Grabówkę, Krzyż, Rzędzin, Tarnowiec, Pogwizdów, Zawale i Zawadę. Potrzebę budowy kościoła i utworzenia nowej parafii na Grabówce widział już Biskup Leon Wałęga. Wprawdzie w obrębie wymienionego rejonu leżała wspomniana wyżej ochronka prowadzona przez ss. Felicjanki przy ul. Lwowskiej 52. Od 1901 r. celebrowane były tam msze św. w których uczestniczyli okoliczni mieszkańcy. Ubogim mieszkańcom kaplica dawała szansę uczestniczenia we Mszy świętej, gdyż była na miejscu. Drugą kaplicą na tym terenie była kaplica pałacowa w Gumniskach, przeznaczona dla rodziny Sanguszków i służby. Po wojnie służyła okolicznym mieszkańcom, ale tylko do roku 1960. Msze św. w tym czasie, celebrował w niej ks. Stefan Dobrzański. Po objęciu biskupstwa, w 1933 r. przez Bp. Franciszka Lisowskiego postanowiono niezwłocznie rozpocząć budowę nowej świątyni. Kościół miał być duży, aby mógł służyć świętowaniu tu większych uroczystości, które gromadzą dużą liczbę wiernych. O wyborze miejsca zdecydowała potrzeba stworzenia ośrodka opieki duchowej dla najbardziej opuszczonej dzielnicy – Grabówki. Lokalizacja świątyni została wybrana na wschodnim przedmieściu Tarnowa przy ul. Lwowskiej.