Kontakt
Msze święte
Niedziele:
07:00
09:00
11:00
16:00
Msze św. w dni robocze:
06:30
11:00
18:00
Historia parafii
Od samego początku kaplica stała się miejscem, gdzie obficie rozlewała się Boża Łaska. Matka Pasierbiecka pośredniczyła w tym poprzez szczególne oddziaływanie i przyciąganie wiernych czcicieli. Najpierw przed Obrazem gromadzili się miejscowi, potem przybysze z okolicznych wiosek i coraz dalszych stron. Ludzie doznawali tu oczekiwanej pociechy i coraz liczniej doświadczali wielu nadzwyczajnych łask. Przychodzili więc, by powierzać Maryi swoje trudne sprawy. Wieść o Matce Bożej z Pasierbca i Jej pośrednictwie u Boga zataczała coraz szersze kręgi. Głęboka wiara i ufność w orędownictwo Bożej Rodzicielki zrodziły spontaniczny kult Obrazu i autentyczną atmosferę Maryjną, która zaczęła się tworzyć w miejscowym środowisku. Nie było jeszcze parafii ani stałego duszpasterza. Przywożono jednak kapłana – początkowo raz w miesiącu, a później w każdą niedzielę, aby odprawił Mszę Świętą Często sami kapłani z różnych okolic przybywali, by pokłonić się Maryi, wtedy też sprawowali Najświętszą Ofiarę. Szczególnie uroczyście celebrowano letnie odpusty na święto Matki Bożej Pocieszenia. W ciągu roku dbano, aby jak najczęściej przywieźć kapłana z Łososiny Górnej, macierzystej parafii, do której od początku swojego istnienia należał Pasierbiec. Częściej sami wierni pod przewodnictwem, początkowo Jana Matrasa i jego potomków, a później kogoś z miejscowych przewodników, gromadzili się na modlitwie, odmawiając Różaniec, śpiewając Godzinki, Majówkę lub odprawiając Nowennę czy Drogę Krzyżową. Kult Obrazu przybierał wyraźne formy zewnętrznej czci i rozrastał się do coraz większych rozmiarów. Wnet wytworzył się zwyczaj obchodzenia ołtarza na kolanach i składania drobnej ofiary, za co kupowano najpotrzebniejsze przedmioty konieczne do celebrowania Mszy Świętych i rozwoju kultu. Ponieważ kapliczka stała przy drodze, dość powszechnym stał się zwyczaj, że przechodzący drogą albo wstępowali do środka na chwilę, albo przyklękając na kamiennym schodku przed drzwiami, odmawiali pacierz. W 1944 r. osiadł w Pasierbcu pierwszy stały duszpasterz, którym był ks. Jan Bałys – proboszcz parafii Siemianówka pod Lwowem, wysiedlony stamtąd przez Niemców. Tu przez kilka lat mieszkał, organizując stałą placówkę duszpasterską, a także prowadził tajne nauczanie. W trudnym czasie okupacji ludność pasierbiecka cieszyła się, że ma swojego kapłana.