Kontakt
Msze święte
Niedziele:
07:30
10:00
15:30
Msze św. w dni robocze:
07:00
Historia parafii
Już w latach 50-tych ubiegłego wieku pojawił się w Drwini pomysł budowy kościoła i utworzenia nowej parafii, a tym samym oddzielenia się od parafii Mikluszowice, do której do tej pory należała Drwinia. Jak podaje kronika parafialna pierwszym krokiem, który miał przybliżyć mieszkańców do założenia własnej parafii, było wybranie w 1959 roku członków Komitetu Budowy Kościoła i szybkie przystąpienie do realizacji zamiaru wzniesienia domu modlitwy. Usiłowano obejść surowe w tych czasach przepisy dotyczące budowli sakralnych, nie ubiegając się o zezwolenie. Dlatego też w konspiracji, pod osłoną nocy wkopano na placu krzyż, rozpoczynając w ten sposób samowolną budowę. Roboty prowadzone przez ludność zwróciły uwagę władz politycznych i administracyjnych, które rychło wstrzymały prace i skonfiskowały wszelkie zgromadzone materiały. Oczywistym stał się fakt, że nie da się zrealizować zamiaru bez uprzedniego zaakceptowania planu przez władzę. Rozpoczął się okres kołatania do drzwi urzędów, które pozostawały przez kilkanaście lat zamknięte przed przedstawicielami wsi Drwinia. Zezwolenie na budowę kaplicy w Drwini Lata starań, mających na celu wzniesienie domu modlitwy, uwieńczone zostały pierwszym sukcesem – 10 czerwca 1977 prezydent Krakowa, Jerzy Pękala, wydał zezwolenie na budowę kaplicy. Decyzję tę ogłosił po niedzielnej mszy świętej ks. kan. Józef Stal, proboszcz parafii Mikluszowice. W sierpniu wybrano członków Społecznego Komitetu Budowy, któremu przewodniczył Karol Mądrzyński, sekretarzem zaś został Jan Styczeń, a skarbnikiem – Mieczysław Madej. Wkrótce Piotr Zegiel, bezdzietny wdowiec, zaoferował oddanie własnego osiedla pod budowę świątyni. Przygotowania do budowy kościoła W październiku 1977 roku odbyła się msza święta na ołtarzu polowym, połączona z przeniesieniem krzyża z poprzedniego placu budowy na nowe miejsce prac. W uroczystości uczestniczyły rzesze wiernych z Drwini i okolicznych miejscowości. Rozpoczęły się pierwsze roboty: zasypano część przylegającego do działki stawu, wycięto drzewa, zaczęto gromadzić materiały. Zima 1977/78 to okres wytężonej pracy w lesie przy pozyskiwaniu drewna. Konsekwentnie zbierano także ofiary pieniężne na budowę (oprócz tradycyjnej zbiórki na tacę, zorganizowano grupę kolędniczą, której podczas występów nie skąpiono grosza). W tym czasie wybrano również pierworys kościoła, autorstwa architekta Prota Komornickiego. On to dokonał adaptacji projektu, dostosowując go do nieco innych warunków. Ostateczną wersję projektu wraz z dziennikiem budowy komitet otrzymał 30 maja 1979 roku. Budowa Cały rok 1979 był okresem gromadzenia materiałów budowlanych. Prowadzono prace w celu odpowiedniego przygotowania placu pod budowę świątyni. W maju komitet otrzymał z Urzędu Gminy wszelkie niezbędne dokumenty, dzięki którym możliwe stało się legalne rozpoczęcie realizacji przedsięwzięcia. 18 czerwca wyznaczono linie pod wykopy fundamentowe – był to pierwszy widoczny znak tego, iż zaczyna się nowy rozdział w życiu mieszkańców Drwini. Nadzór nad pracami powierzono Norbertowi Nosalskiemu, sprawami organizacyjnymi zajmował się zaś Karol Mądrzyński, nie można pominąć też faktu, iż ks. kan. Józef Stal był częstym gościem na placu budowy. Dzięki entuzjazmowi i zaangażowaniu mieszkańców Drwini w bardzo szybkim tempie sfinalizowano wykopy – planowane ich ukończenie miało nastąpić jesienią, w rzeczywistości zaś pracę tę wykonano w ciągu zaledwie pięciu dni, jeszcze w lipcu! Mieszkańcy Woli Drwińskiej i Zielonej początkowo – jak podkreśla kronika – odnieśli się do samego pomysłu z rezerwą, ale z dnia na dzień ich zainteresowanie przedsięwzięciem rosło. Zapał i chęć do pracy sprawiły, iż wszelkie działania związane z betonowaniem stropu, zabezpieczeniem zgromadzonego materiału oraz porządkami, zakończone zostały przed nadchodzącą zimą.