Kontakt
Msze święte
Niedziele:
07:00
09:00
11:00
Msze św. w dni robocze:
06:30
Historia parafii
Historia tworzenia i dziejów parafii w Zaczarniu oparta została na „Kronice parafialnej w Zaczarniu”, w informacjach zawartych w aneksie do „Kroniki lisiogórskiej” (ponieważ są to źródła bez nr stron, stąd zrezygnowano z przypisów w tekście), a także rozmowach i wywiadach m.in. z ks. Kazimierzem Górzem, proboszczem parafii. Według wspomnianej kroniki wielkim pragnieniem wiernych było wybudowanie kościoła na terenie Zaczarnia. Już przed wojną mieszkańcy (m.in. Jan Lubelski i Józef Me-chla) prowadzili rozmowy na ten temat. Początkowo między sobą, z upływem lat coraz głośniej dyskutowano o budowie Domu Bożego. Wówczas ich marzenia nie zostały zrealizowane. Czas płynął, a wierni musieli pokonywać 9 i więcej kilometrów, żeby uczestniczyć w nabożeństwie. Idea budowy miejsca kultu bożego powróciła pod koniec lat 60-tych. Wtedy to ks. proboszcz Aleksander Rusinek, a później jego następca ks. Jan Białobok co roku, od 1969, wnosili do Kurii Diecezjalnej w Tarnowie podanie o umieszczeniu w planie budów sakralnych kościoła w Zaczarniu. Władze kościelne przychylały się do prośby, ale odmiennego zdania był Wydział d/s Wyznań Prezydium Rady Narodowej w Krakowie, a potem w Tarnowie. W czerwcu 1971 roku ks. biskup Jerzy Ablewicz wizytował punkt katechetyczny w Zaczarniu, który od 1961 roku (w związku z usunięciem religii ze szkoły) znajdował się w domu Weroniki Łakoma. Pasterz diecezji tarnowskiej wykorzystał tę okazję do poświęcenia uprzednio przygotowanego domu Tadeusza Madeja, w nim to tymczasowo odprawiano msze święte. Wiele pracy w przygotowanie budynku włożyli: wspomniany wcześniej Madej, a także Alojzy Nytko. Na uwagę zasługuje również postawa ówczesnego ks. katechety Stanisława Krawczyka, który wiele serca i czasu poświęcił mieszkańcom Zaczarnia.