Kontakt
Adres
Plac Świętego Jana Pawła II 1, 33-100 Tarnów
Biuro parafialne
poniedziałek-piątek: 8.00-9.00 oraz 16.00-17.30, sobota: 9.00-10.00, niedziela: nieczynna
Kontakt
14 624 22 11
Msze święte
Niedziele:
06:00
07:30
09:00
10:30
12:00
17:00
19:00
Msze św. w dni robocze:
06:30
07:30
18:00
Historia parafii
Kościół Błogosławionej Karoliny to widoczna z daleka, wyniosła budowla, która góruje nad całym miastem. To największa świątynia w Tarnowie i zarazem jedna z największych w całej Diecezji Tarnowskiej. Kościół usytuowany jest na wzniesieniu, a jego wysoka, prawie 70-cio metrowa wieża przypomina palec wskazujący skierowany w niebo, który pokazuje drogę do Boga mieszkańcom miasta i przybyszom. Świątynia ta, od samego początku swego istnienia przeznaczona była na kościół pomocniczy dla starej, lecz niewielkiej tarnowskiej Katedry. Oto historia tego niezwykłego miejsca. Starania o budowę nowego kościoła zaczęły się na początku lat 80-tych. Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tarnowie w tym czasie był już przepełniony, a nowe osiedla wciąż rosły. Plany miejskie przewidywały budowę dalszych bloków mieszkalnych sięgających aż po Wolę Rzędzińską. Potrzebny był tu duży kościół. Ówczesny proboszcz ks. Infułat Stefan Dobrzański, rozpoczął więc działania zmierzające do powstania nowej świątyni dla przyszłych mieszkańców osiedli zlokalizowanych w północnej części miasta. Pozwolenie na budowę wydano w 1983 r. i natychmiast ruszyły prace. Głównymi projektantami tej pięknej budowli byli: mgr inż. arch. Z. Zjawin, mgr inż. arch. Zdzisława Kaczor oraz jej mąż mgr inż. Leszek Kaczor. W tych trudnych czasach, budowa czegokolwiek była ogromnym wyzwaniem, szczególnie zaś budowa kościoła, która wymagała wielu środków finansowych a także umiejętności załatwiania wszelkich spraw związanych z tym przedsięwzięciem. Najwięcej trudu sprawiały tak prozaiczne sprawy jak pozyskanie materiałów budowlanych czy zorganizowanie sprzętu i transportu. Do połowy 1986 roku zdołano postawić fundamenty i mury dolnego kościoła, a już 7 września tego samego roku odbyła się tu pierwsza Uroczystość Diecezjalna – 200-lecie istnienia Diecezji Tarnowskiej. Po uroczystości wznowiono prace przy budowie dolnej kondygnacji. Jeszcze przed zimą tego samego roku zakończono konstrukcję murów i słupów dolnego kościoła, a także rozpoczęto szalowania pod strop. Wówczas dotarła wiadomość, że 10 czerwca 1987 roku w Tarnowie będzie Papież Jan Paweł II, a miejscem Jego pobytu będzie właśnie ta budowa. Wiosną zalano strop nad dolnym kościołem i obłożono kamieniem jego mury. Równocześnie trwały prace przy powstaniu Papieskiego Ołtarza, wyznaczaniu sektorów oraz dojść i dojazdów, a także porządkowaniu terenu wokół miejsca uroczystości. Wiele czasu i trudu poświęcono na przygotowanie tej wielkiej uroczystości beatyfikacji Sługi Bożej Karoliny Kózki z pobliskiej Wał Rudy, która wkrótce została także patronką nowo budowanej świątyni. Na tę uroczystość Papież zaprosił przede wszystkim polskich rolników, ponieważ to chłopska córa miała dostąpić beatyfikacji. Dziś szacuje się, że na tarnowskie błonia, wokół tego budującego się kościoła, przybyło z całej Polski ponad 2 miliony pielgrzymów. Do tego rozmodlonego i zasłuchanego tłumu Ojciec Święty mówił o prostocie świętości, o bliskości Boga, o wierności wartościom najwyższym – o tej młodej dziewczynie, która wyszła spośród ludzi takich jak obecni, a doszła do nieba, gdzie teraz oręduje za nami. Po zakończeniu pielgrzymki powrócono do budowy. Do roku 1991 trwały żmudne prace murarskie i betoniarskie, które doprowadziły do zamknięcia bryły górnego kościoła. W 1992 roku wykonano izolacje i zabezpieczenia sklepień, założono stalową konstrukcję dachu oraz jego pokrycie. Na początku 1992 roku, obecny proboszcz ks. Stanisław Dutka, został mianowany Rektorem nowo budowanej świątyni, z zadaniem zorganizowania w tym miejscu parafii. Swoją pracę rozpoczął od wciągnięcia się w prace budowlane przy boku pierwszego budowniczego – dziś już śp. ks. Infułata Stefana Dobrzańskiego. Prace budowlane łączył równocześnie z pracą duszpasterską, czego efektem było zainaugurowanie 27 września 1992 roku systematycznej liturgii mszy świętej celebrowanej w wydzielonym z placu budowy przedsionku górnego kościoła. Początkowo odprawiano jedną Mszę św. niedzielną, z czasem doszły kolejne, a następnie nabożeństwa różańcowe.