Aktualności

Oto nadchodzi noc inna niż wszystkie. Nie noc pogrążona we śnie, ale noc czuwania. Nie noc smutku, ale eksplozji życia. To Wigilia Paschalna – najważniejsza celebracja całego roku liturgicznego. Od IV wieku zwana matką wszystkich wigilii, a przez papieża Grzegorza Wielkiego – uroczystością uroczystości.

Tej nocy Chrystus wychodzi z otchłani, rozświetlając ciemność świata. Gdyby nie ta noc – "nic by nam nie przyszło z daru życia". Ale ta noc przywraca niebiańską wieczność. To Pascha – przejście ze śmierci do życia, z ciemności do światła. Wigilia Paschalna składa się z czterech części. Wszystko zaczyna się po zapadnięciu zmroku i musi zakończyć się przed świtem.

Liturgia światła

Na zewnątrz, w ciemności, rozpala się ogień. Jest nowy – jak świat, który ma się narodzić. Kapłan błogosławi płomień, a od niego zapala paschał – wielką świecę z oznaczeniem krzyża, liter Α i Ω oraz pięcioma gronami, które przypominają rany Chrystusa. Ten płomień – Światło Chrystusa – wprowadza się do kościoła. Na wezwanie „Światło Chrystusa” odpowiadamy: „Bogu niech będą dzięki”. Kulminacją tej części jest śpiew Orędzia Wielkanocnego – Exsultet. Wielka modlitwa Kościoła, która opowiada historię świata – od stworzenia, przez niewolę, aż po Zmartwychwstanie. Exsultet mówi z zachwytem: „To jest właśnie ta noc!”

Liturgia słowa

Rozpoczyna się czas słuchania, aby rozpoznać sens wielkiej historii zbawienia. Liturgia słowa to długa opowieść o Bogu, który nie przestaje szukać człowieka. Dziewięć czytań – siedem ze Starego Testamentu, dwa z Nowego – przeplatane są psalmami i modlitwą. To jak wędrówka – przez stworzenie, przez ofiarę Abrahama, przez Morze Czerwone… aż do pustego grobu. Gdy rozlega się „Chwała na wysokości Bogu”, znów dzwonią dzwony i odzywają się organy. Cisza czterdziestodniowego postu ustępuje radości.

Liturgia chrzcielna

Liturgia to nie tylko opowieść. To wydarzenie. Teraz Kościół celebruje nowe narodziny. Po Litanii do Wszystkich Świętych następuje błogosławieństwo wody chrzcielnej. Jeśli są katechumeni, zostają ochrzczeni. Jeśli nie – wszyscy wierni odnawiają swoje przyrzeczenia chrztu. To moment, w którym Pascha przestaje być historią, a staje się moim wydarzeniem, naszym wydarzeniem.

Liturgia eucharystyczna

To wszystko prowadzi do Eucharystii – uczty zwycięstwa i uczty zwycięzców. Chrystus, który przeszedł przez śmierć, teraz staje pośród nas i daje swoje Ciało i Krew – pokarm życia wiecznego. To ofiara złożona przez Zmartwychwstałego. Dlatego Kościół zachęca, by wierni – jeśli tylko możliwe – przyjmowali Komunię także pod postacią wina, by pełniej uczestniczyć w tajemnicy Paschy.

Procesja rezurekcyjna – niech świat wie

W wielu parafiach po Wigilii Paschalnej następuje procesja rezurekcyjna – uroczyste ogłoszenie Zmartwychwstania. Najświętszy Sakrament zostaje wyniesiony z grobu, a wierni – z zapalonymi świecami – śpiewają: „Wesoły nam dzień dziś nastał”. Chrystus zmartwychwstał! Śmierć została pokonana.

Wigilia Paschalna nie jest teatrem symboli. To centrum roku liturgicznego. To noc, która przypomina Kościołowi, kim jest. Jak pisał św. Jan Paweł II: „Noc paschalna powinna odzyskać swoją niepowtarzalną wagę – aż stanie się świętem wszystkich świąt”. To noc, w której Kościół przypomina sobie, że wszystko zaczęło się od pustego grobu – i że wciąż żyjemy w poranku Zmartwychwstania.