Aktualności

Pierwszym dniem Triduum Paschalnego jest czas od Mszy Wieczerzy Pańskiej do zmroku Wielkiego Piątku. To dzień, który Kościół przeżywa jako Misterium Chrystusa Ukrzyżowanego. Jeden dzień i jedna Miłość, która oddaje się całkowicie – najpierw w Eucharystii, potem na Krzyżu.

Liturgia Mszy Wieczerzy Pańskiej

Wieczorem w Wielki Czwartek gromadzimy się na Mszy Wieczerzy Pańskiej. Nie jest to jedynie wspomnienie ostatniego posiłku Jezusa z uczniami, bo liturgia nie jest zgromadzeniem miłośników rekonstrukcji historycznej. To rozpoczęcie drogi Paschy. Jezus nie tylko zapowiada śmierć – On ją już składa, daje nam swoje życie - Ciało i Krew, które objawia się nam pod postaciami chleba i wina.

Szczególnymi perłami liturgii Mszy Wierzeczy Pańskiej są dwa misteria: ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa. Do liturgii dodano również obrzęd umycia nóg (Mandatum) — gest nawiązujący do relacji opisanej w J 13, znany w liturgii rzymskiej od XII wieku. Początkowo był zarezerwowany wyłącznie dla biskupów i opatów. Dziś może być wykonywany w każdej parafii. Od 2016 roku, zgodnie z decyzją papieża Franciszka, mogą w nim uczestniczyć także kobiety. Ten, który jest Panem i Mistrzem, klęka przed człowiekiem jak sługa - "aż do końca nas umiłował". Jakby chciał powiedzieć: „Kto nie daje się dotknąć Jego miłości - nie zrozumie Krzyża”.

Trzeba pozwolić się ponieść nurtowi, którym prowadzi nas liturgia. Początek tej Mszy Świętej ma bardzo uroczysty charakter. Ołtarz jest odświętnie przybrany, wszystkie dzwony rozbrzmiewają radośnie przy śpiewie „Chwała na wysokości Bogu” – po czym zapada cisza... instrumenty milkną. Radość przeplata się z niepokojem, powaga staje się pełna pokory – jakby liturgia mówiła: Miłość jest piękna, ale kosztuje wszystko.

Na zakończenie Mszy Wieczerzy Pańskiej Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do kaplicy adoracji, tzw. ciemnicy. Początkowo miało to znaczenie praktyczne — przechowanie postaci eucharystycznych do Komunii w Wielki Piątek. Z czasem przyjęło się również znaczenie symboliczne - czuwanie przy Jezusie, który ropoczyna swoją mękę. Kaplica adoracji powinna mieć charakter modlitewny - nie przedstawia „grobu”, ale miejsce czuwania. Ołtarz zostaje obnażony, a wieczna lampka przy tabernakulum zgaszona — zgodnie z dawną symboliką: znak samotności Jezusa i początku Jego uniżenia. Ten zwyczaj znany był już w IX wieku.

Liturgia Wielkiego Czwartku ukazuje więc Chrystusa jako Najwyższego Kapłana, który w Wieczerniku uprzedza ofiarę Krzyża. Już tutaj dokonuje się Ofiara – ta sama, która zostanie złożona w sposób widzialny na Kalwarii w Piątek ukrzyżowania. Pierwszy dzień Triduum jeszcze się nie skończył - czekamy na jego dopełnienie w Liturgii Wielkiego Piątku Męki Pańskiej...