Aktualności

Pierwszy papież z Zakonu św. Augustyna i dopiero drugi papież Amerykanin – po Franciszku. W odróżnieniu jednak od Jorge Bergoglia, Robert Francis Prevost pochodzi z północnej części kontynentu. Ma 69 lat, a niemal trzy dekady spędził jako misjonarz w Peru, z czego osiem i pół roku jako biskup. Dopiero później został wezwany do Rzymu, by pełnić funkcję prefekta Dykasterii ds. Biskupów i przewodniczącego Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej.

Nowy papież przyjął imię Leon XIV, odwołując się do dziedzictwa Leona XIII, papieża Pecciego, zapamiętanego przede wszystkim dzięki Rerum novarum – encyklice, która niczym latarnia wskazała kierunek rozwoju katolickiej nauki społecznej.

Pochodzenie i formacja

Robert Francis Prevost urodził się 14 września 1955 roku w Chicago, w stanie Illinois. Jego ojciec, Louis Marius Prevost, miał korzenie francuskie i włoskie, a matka, Mildred Martínez – hiszpańskie. Ma dwóch braci: Louisa Martina i Johna Josepha. Wychowywał się w Stanach Zjednoczonych. Kształcił się najpierw w Niższym Seminarium Ojców Augustianów, a następnie na Uniwersytecie Villanova w Pensylwanii, gdzie w 1977 roku uzyskał dyplom z matematyki i studiował filozofię.

Jeszcze w tym samym roku, 1 września, wstąpił do nowicjatu Zakonu św. Augustyna (OSA) w Saint Louis, w prowincji Matki Dobrego Doradcy w Chicago. Pierwsze śluby zakonne złożył 2 września 1978 roku, a profesję wieczystą – 29 sierpnia 1981.

Studia teologiczne odbył w Catholic Theological Union w Chicago. Mając 27 lat, został skierowany przez swoich przełożonych do Rzymu, aby kontynuować studia z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu – Angelicum. Tam też, w kolegium augustiańskim św. Moniki, 19 czerwca 1982 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Jeana Jadota, ówczesnego pro-przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Niechrześcijan (dziś: Dykasterii ds. Dialogu Międzyreligijnego).

W 1984 roku uzyskał licencjat z prawa kanonicznego, a rok później – w trakcie pracy nad doktoratem – został wysłany na misję augustiańską do Chulucanas w peruwiańskiej Piurze (1985–1986). W 1987 roku obronił pracę doktorską na temat roli przeora lokalnego w Zakonie św. Augustyna. Następnie został mianowany dyrektorem ds. powołań i misji w prowincji Matki Dobrego Doradcy w Olympia Fields, Illinois.

Misja w Peru i życie zakonne

W 1988 roku powrócił do Peru, do Trujillo, gdzie objął funkcję dyrektora wspólnego programu formacyjnego dla kandydatów augustiańskich z wikariatów Chulucanas, Iquitos i Apurímac. Przez jedenaście lat pełnił tam wiele funkcji: był przeorem wspólnoty (1988–1992), dyrektorem formacji (1988–1998), nauczycielem profesów (1992–1998), a w archidiecezji Trujillo także wikariuszem sądowym (1989–1998) oraz wykładowcą prawa kanonicznego, patrystyki i teologii moralnej w seminarium San Carlos y San Marcelo. Jednocześnie opiekował się duszpastersko wspólnotą Matki Kościoła, która z czasem stała się parafią św. Rity (1988–1999), oraz administrował parafią Matki Bożej z Montserrat (1992–1999), obie na peryferiach miasta.

W 1999 roku został wybrany prowincjałem prowincji augustiańskiej Matki Dobrego Doradcy w Chicago, a dwa i pół roku później, podczas kapituły generalnej Zakonu św. Augustyna, wybrano go przeorem generalnym. W 2007 roku potwierdzono ten wybór na kolejną kadencję. W tym samym roku przyjął Benedykta XVI podczas jego wizyty w Pawii przy grobie św. Augustyna.

28 sierpnia 2013 roku, kończąc swój urząd, powitał papieża Franciszka w bazylice św. Augustyna w Campo Marzio.

Biskup i kardynał

W październiku 2013 r. wrócił do swojej prowincji w Chicago, gdzie został dyrektorem formacji, pierwszym doradcą i wikariuszem prowincjalnym. 3 listopada 2014 roku papież Franciszek mianował go biskupem tytularnym Sufar i administratorem apostolskim diecezji Chiclayo w Peru. Ingres odbył się 7 listopada, a święcenia biskupie przyjął 12 grudnia – we wspomnienie Matki Bożej z Guadalupe – z rąk nuncjusza apostolskiego Jamesa Patricka Greena.

Jego dewiza biskupia brzmi In Illo uno unum – słowa św. Augustyna z komentarza do Psalmu 127: „W Tym Jednym jedno” – przypomnienie, że choć chrześcijanie są liczni, w Chrystusie tworzą jedno ciało.

26 września 2015 roku papież powierzył mu kierowanie diecezją Chiclayo. W marcu 2018 roku został wybrany drugim wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Peru. Pełnił także funkcję członka rady ekonomicznej oraz przewodniczącego Komisji ds. Kultury i Edukacji.

Służba w Watykanie i wybór na papieża

W 2019 roku papież Franciszek włączył go w skład Kongregacji ds. Duchowieństwa, a w 2020 – także Kongregacji ds. Biskupów. 15 kwietnia 2020 roku mianował go administratorem apostolskim diecezji Callao.

30 stycznia 2023 roku został wezwany do Rzymu i mianowany prefektem Dykasterii ds. Biskupów oraz przewodniczącym Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej. Jednocześnie został podniesiony do godności arcybiskupa. 30 września tego samego roku, podczas konsystorza, papież Franciszek kreował go kardynałem, przydzielając mu diakonię św. Moniki. Kanoniczne objęcie tytułu miało miejsce 28 stycznia 2024 roku.

W nowej roli uczestniczył w podróżach apostolskich papieża oraz w obu sesjach XVI Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów poświęconego synodalności – w październiku 2023 i 2024 roku. Synody nie były mu obce – wcześniej brał w nich udział jako przeor generalny i przedstawiciel Unii Przełożonych Generalnych.

4 października 2023 roku został członkiem wielu dykasterii: ds. Ewangelizacji, Nauki Wiary, Kościołów Wschodnich, Duchowieństwa, Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Kultury i Edukacji, Tekstów Legislacyjnych oraz Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego.

6 lutego 2025 roku papież podniósł go do godności kardynała-biskupa, przydzielając mu tytuł suburbikarnej diecezji Albano.

źródło: L’Osservatore Romano, edizione straordinaria, 8 maja 2025, nr 106 (49.915), s. 8 (tłumaczenie redakcji)